Toen ik onderzoek deed kwam ik nog een term tegen die ook veel angstige emoties naar boven laat komen. Ik heb altijd een soort angst, maar ook fascinatie gehad voor "dingen die onderwater" zijn. Naar het aquarium gaan vond ik dus ook best eng, en durfde niet dicht bij het glas te staan. Omdat ik zocht naar plekken waar ik als kind naartoe ben gegaan, kwam ik uit op pretparken, en specifiek attracties waar je onderwater voor moest gaan. Als ik foto's opzoek van die plekken, krijg ik rillingen, en dat gevoel matcht. Ik wist dat er een term was voor zo'n angst, en dat is submechanophobia.
Submechanophobia is the fear of submerged man-made object. People with submechanophobia are often afraid of large propellers, buoys, sunken ships, or underwater animatronics. It is similar to Thallasophobia, fear of the ocean. People may think they can be sunk into the man made object or any dangerous creatures or dead bodies could pop up in front of them. - phobia.wiki.org
Hieronder een voorbeeld wat niet perse onder de titel submechanophobia valt, maar wat wel dezelfde soort angst naar boven brengt. Deze witte haai heet Rosie, en zij lag opgebaard in een schuur van een verlaten dierenpark in Australië. Rond 2012 is dit park failliet gegaan, en is alles achtergelaten. Rond deze tijd begon urbexen ook erg op te komen, en zo is Rosie gevonden. In de video die genomen is bij haar vondst, ondervond ik een hele nare emotionele reactie. Een misselijk angstig onderbuik gevoel. Dat is het gevoel wat ik wil vast leggen. Rosie staat overigens niet meer in de schuur van het park, ze heeft haar laatste rustplaats gevonden
Reacties
Een reactie posten